Zespół Interdyscyplinarny

Przemoc w rodzinie to zamierzone i wykorzystujące przewagę sił działanie skierowane przeciwko członkom rodziny, które narusza ich prawa i dobra osobiste, powoduje cierpienie i szkody.

Do przemocy domowej może dojść w każdej rodzinie, niezależnie od jej statusu społecznego i materialnego, czy tez poziomu wykształcenia członków rodziny.

Najczęstsze formy przemocy w rodzinie to:

Przemoc fizyczna - są to wszelkie działania polegające na użyciu siły i prowadzące do nieprzypadkowych urazów, zranień, stłuczeń, złamań czy zasinień. Do tej kategorii zalicza się między innymi: popychanie, odpychanie, obezwładnianie, uderzanie, policzkowanie, szczypanie, kopanie, duszenie, bicie otwartą dłonią, pięścią lub różnymi przedmiotami, poparzenie, porzucenie w niebezpiecznej okolicy, straszenie bronią lub jej użyciem i inne.

Przemoc psychiczna – to umyślne działania wykorzystujące nie siłę fizyczną, lecz mechanizmy psychologiczne, powodujące zachwianie pozytywnego obrazu własnej osoby u ofiary, obniżenie u niej poczucia własnej wartości, pojawienie się stanów lękowych i nerwicowych. Przejawami tego rodzaju przemocy są: odmowa uczuć, brak zainteresowania, szacunku, nieustanna krytyka, wyśmiewanie poglądów, wyznania religijnego, żądanie posłuszeństwa, narzucanie poglądów, wmawianie choroby psychicznej, kontrola i utrudnianie kontaktów z innymi osobami, zawstydzanie, upokarzanie, wyzywanie, grożenie, ograniczanie snu, jedzenia itp.

Przemoc seksualna – polega na wymuszaniu niechcianych przez ofiarę zachowań w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych sprawcy, dokonywane poprzez: przymuszanie do pożycia seksualnego, wymaganie na ofierze nieakceptowanych pieszczot i praktyk seksualnych, przymuszanie do seksu z osobami trzecimi, krytykę zachowań seksualnych ofiary, wymuszanie sadystycznych form pożycia seksualnego, przymuszanie do oglądania pornografii, zmuszanie do prostytucji, gwałt.

Przemoc ekonomiczna – to działania prowadzące do całkowitego finansowego uzależnienia ofiary od sprawcy, realizowane między innymi w drodze niezaspokajania podstawowych materialnych potrzeb rodziny, uniemożliwianie podjęcia pracy zarobkowej, utrudnianie aktywności zawodowej, odbieranie pieniędzy, okradanie, wyliczanie wydatków, itp.

CZY ZDARZA SIĘ, ŻE KTOŚ BLISKI:

• traktuje Cię w sposób, który Cię rani?
• obrzuca Cię obelgami, wyzwiskami?
• zmusza Cię do robienia rzeczy, które Cię poniżają?
• popycha Cię, policzkuje, uderza, szarpie?
• niszczy Twoją własność?
• mówi ci, że wie, co jest słuszne dla ciebie?
• ośmiesza lub obraża ludzi, których lubisz i cenisz?
• stale krytykuje Twoją osobę (poglądy, uczucia, pochodzenie, wykształcenie)?
• mówi ci, że jesteś głupia, że do niczego się nie nadajesz?
• nie pozwala ci widywać się i rozmawiać z przyjaciółmi, rodziną?
• dusi, kopie, obezwładnia, wykręca ręce?
• grozi Ci nożem, siekierą, bronią palną?
• grozi Ci, że cię zabije lub dotkliwie zrani?
• obwinia Cię za swoje agresywne zachowanie, mówi Ci, że wszystkiemu Ty jesteś winna?
• zmusza Cię do pożycia seksualnego?
• zmusza Cię do uprawiania praktyk seksualnych, które Ci się nie podobają?
• straszy Cię, że pobije twoich przyjaciół, jeśli będą próbowali Ci pomóc?
• zabiera Ci pieniądze, każe o nie prosić lub po prostu nie chce ich dawać?
• zachowuje się wobec dzieci w sposób budzący Twój sprzeciw?
• grozi, że zabierze Ci wszystko (dzieci, pieniądze, dom), jeśli nie będziesz mu posłuszna?
• przeprasza Cię, rozpieszcza prezentami po tym, jak Cię pobił?
• czy czujesz się nieswojo, gdy dochodzi do spotkania z twoimi przyjaciółmi w obecności partnera?
• czy w czasie trwania małżeństwa zerwałaś kontakty z przyjaciółmi, rodziną?
• czy jesteś z partnerem, bo mówił Ci, że Cię zabije, jeśli od niego odejdziesz?
• czy kiedykolwiek byłaś tak pobita przez partnera, że wymagałaś pomocy lekarskiej lub leczenia szpitalnego?
• czy czujesz się zagrożona w swoim domu?

Jeśli choć na jedno pytanie odpowiedziałaś twierdząco, istnieje duże prawdopodobieństwo, że doznajesz przemocy w rodzinie.

Co możesz zrobić, kiedy doświadczasz przemocy?

• Porozmawiaj z kimś, komu ufasz. Przełam milczenie. Zwróć się o pomoc do przyjaciół, rodziny, sąsiadów. Nie wstydź się. Za przemoc jest odpowiedzialny ten, kto Cię krzywdzi, a nie Ty.
• Zadzwoń do „Niebieskiej Linii”. Tam możesz porozmawiać z psychologiem, który pomoże ustalić najlepsze i odpowiednie dla Ciebie rozwiązanie (numer: 801 12 00 02)
• Nie usprawiedliwiaj przemocy. Nikt nie ma prawa Ciebie bić ani krzywdzić w jakikolwiek sposób. Za przemoc zawsze jest odpowiedzialna osoba, która ją czyni a nie Ty!
• Wzywaj policję (Tel. 997 lub 112) w każdej sytuacji zagrożenia. Za każdym razem domagaj się wypełnienia Niebieskiej Karty. Policja ma obowiązek zareagować na Twoje wezwanie i zapewnić Ci bezpieczeństwo.
• Szukaj pomocy u specjalistów. Kiedy uzyskasz wsparcie i informacje to poczujesz się lepiej.
• Zdobywaj wiedzę prawną. Pamiętaj, że przemoc w rodzinie jest przestępstwem ściganym z urzędu. Często złożonych sytuacji rodzinnych nie da się rozwiązać bez uruchomienia procedur prawnych, takich jak: alimenty, eksmisja czy ograniczenie władzy rodzicielskiej. Poznaj swoje prawa!

UWIERZ, ŻE MASZ W SOBIE SIŁĘ, ŻEBY ZMIENIĆ SWOJE ŻYCIE!
Pamiętaj, jest na świecie wiele osób, które uwolniły się z destrukcyjnych związków i przestały doznawać przemocy. Ty także możesz być jedną z nich. 

AKTY PRAWNE:

1. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 rok o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie;
2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września 2011r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy ”Niebieska Karta”;
3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 marca 2011r. w sprawie procedury postępowania przy wykonywaniu czynności odebrania dziecka z rodziny w razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka w związku z przemocą w rodzinie.

Kontakt do osób z Zespołu Interdyscyplinarnego:

Przewodniczący Zespołu Interdyscyplinarnego: 68 327 83 37

Pracownicy socjalni: 68 321 90 94, 68 321 90 95